Als het Beloofde Land zoveel duizend voor Christus er net zo uitzag als vandaag, dan zou ik nog een stukje verder zijn gelopen. Natuurlijk, enerzijds is het prachtig. De natuur, bloemen, bomen, bergen. Een lust voor het oog. Maar om het land te bewerken, dat is - anderzijds - andere koek. Op een dag als vandaag snap je ik dat "in het zweet uws aanschijns werken" beter als ooit tevoren. Ik zweet hier zo veel dat ik alleen 's avonds de plee hoef te bezoeken, ookal drink ik liters water. Afijn.
De oorzaak voor al dat gezweet is niet alleen de warmte maar ook de zware handenarbeid. Ik ben voor het eerste van mijn leven met een pikhouweel en een 'hak' in de weer. (Een 'hak' zwaai je boven je hoofd en laat het dan met een noodgang op distels neerkomen).
En, met een beetje pech sjouwen we ons hier 2x per dag te 'blubber' met watervaten (2 à 50 liter per persoon), door ruw landschap, onbegaanbaar voor kruiwagens en soms zo stijl dat het grenst aan het onverantwoorde.
Voor al dit zware werk bestaan er machines. Natuurlijk! Alleen hangen daar overal onzichtbare bordjes bij: 'Niet voor Palestijnen'. Die bordjes hangen ook bij de settlements. En bij sommige wegen. 'Niet voor Palestijnen' is hier de gewoonste zaak van de wereld.
Het leidt tot de volgende weerzinwekkende situatie: Palestijnen zijn verplicht om hun (!!!) land te bewerken, doen zij dat niet dan vervalt dat land aan de staat Israël. Tegelijkertijd wordt aan de Palestijnen de toegang tot de middelen om het land te kunnen bewerken onmogelijk gemaakt.
Op het eerste oog lijkt het een ordinaire vorm van pesten. Maar het is natuurlijk veel meer dan dat: het is een manier om op schijnbare legitieme gronden het land van Palestijnen te onteigenen.
Afgelopen week heb ik mij laten vertellen dat slachtoffers van onmenselijke gruwelijkheden op twee manieren reageren. (1) Of zij zetten zich ervoor in dat wat hen is aangedaan een ander nooit meer mag overkomen. Never again! (2) Of zij nemen wraak door een ander aan te doen wat hen is aangedaan. Nu is het onze beurt!
Ik ontkom niet aan de indruk dat de Israëlische politiek voor de tweede optie heeft gekozen.
Comments